De ultieme actiecombinatie: verlangen en urgentie

Wat heb je nodig om in actie te komen en door te blijven gaan, ook als het tegenzit? Vroeger dacht ik dat een sterk verlangen genoeg was. Zo’n diep gevoeld verlangen dat willen overstijgt. We willen zoveel, waarvan we het grootste deel nooit doen. Wishful thinking. Allemaal verzinken we daar weleens in. Maar ergens écht naar verlangen zet je in beweging. Toch?

Ja… en nee – je hebt verlangen én urgentie nodig

Tenminste, dat is wat ik constateer, terugkijkend op de afgelopen ondernemersjaren. Er zijn een aantal verlangens onvervuld gebleven. Waarom? Ze waren simpelweg niet urgent genoeg. Andere verlangens zijn daarentegen zelfs boven verwachting vervuld.

Okay, nu wil je natuurlijk een paar voorbeelden. Neem verkopen. Ik verlangde ernaar om Soncere volledig te laten draaien op mijn manier van verkopen: Een grotendeels online aanpak, zónder offline netwerkbijeenkomsten en het gevoel dat je jezelf aan het opdringen bent.

Als zelfstandig ondernemer voelde ik de broodnodige urgentie

Duh! Want zonder verkoop geen brood op de plank. De conclusie na van alles uitproberen? Dé verkoopaanpak bestaat niet (joh?!) en veel van de verkooptips die je krijgt, werken niet als je introvert bent. Dan moet je jezelf zó forceren – dat smoort ieder verlangen.

Nu is verkopen leuk. Omdat het eigenlijk geen verkopen is. Ja, we blijven een hekel houden aan dat woord. Maar het voelt wezenlijk anders als je ‘gewoon’ jezelf bent en spreekt en handelt vanuit waar je verstand van hebt en voor 100% achter staat. Dat zijn geen verkoopkunstjes.

Jouw eigen verkoopmanier blijft wel een ontwikkelingsproces

Want wat jou het meeste aanspreekt, evolueert en verandert eveneens. Je moet scherp blijven op wat het beste werkt. Een communicatiemiddel kan in de loop der tijd aan kracht inboeten. Zo zijn e-mailings niet meer wat ze waren. Open- en clickrates zijn aanzienlijk afgenomen.

Tot een jaar geleden was Twitter een belangrijk en fijn medium voor goeie gesprekken, tips uitwisselen en het delen van elkaars blogs. Maar de interactie aldaar is merkbaar minder geworden. Na lang blijven proberen, stop ik die tijd nu deels in LinkedIn.

Communicatiemiddelen veranderen, het uitgangspunt blijft hetzelfde

Wat mij betreft is de basis: Het simpelweg leuk vinden om ermee bezig te zijn. Zo vind ik Social Media een verrijking. Veel boeiende mensen (en jazeker, ook een aantal klanten) zou ik anders misgelopen zijn. Voor deze introvert is internet echt een fantastische vondst. 🙂

Voel je wel de urgentie van online, maar geen enkel greintje verlangen, dan is er serieuze en blijvende aandacht aan besteden moeilijk vol te houden. Je hebt een website. Uiteraard. De rest schuif je voor je uit. Herstel: Andere dingen vind je belangrijker. Dat zegt genoeg.

De actiecombinatie van verlangen en urgentie ontbreekt

En dan komt het er niet van. Zo lijkt het mij goed om meer offline te doen, los van de irl klantmeetings. Een workshop volgen. Naar een vakbeurs gaan. In Utrecht, Breda of Enschede met toffe zpp’ers afspreken. Afreizen naar een warm en zonnig land. Het gebeurt zelden.

Ik ben een rasechte huismus, die zich werkend, wandelend en fietsend prima vermaakt binnen de grenzen van haar woonplaats en aanpalende gemeentes. Andere dingen doen, is 9 van de 10 keer wél leuk. Maar ik verlang er niet naar. Het blijft iets waar ik me echt toe moet zetten.

Hoe zit het met jouw verlangens en hoe urgent zijn ze?

Wat wil jij doen dat hardnekkig niet lukt? Geniet jij er ook zo van als die energieën samenkomen en je in een flow verrassend hoge bergen verzet? En heeft het misschien te maken met buiten versus binnen je comfortzone? Ik denk dat het gecompliceerder is dan dat.

Vaker uit je comfortzone stappen, vraagt veel energie. Iedere willekeurige dag doen allerlei andere dingen óók een beroep op je accu. Waar je energie van krijgt en wat je energie kost, verschilt per persoon. En de één heeft standaard een hoger energieniveau dan de ander.

Er zijn geen energieknoppen waar we naar believen aan kunnen draaien

Hetzelfde geldt voor verlangen en urgentie. Geen van beide liggen ruimschoots op voorraad, om in te schakelen wanneer je wilt. Waar jij met liefde moeite voor doet en wat je goed afgaat, zijn in ieder geval duidelijke richtingaangevers. Daar liggen jouw hart én hoofd.

Investeren in waar je van nature goed in bent, is fijner en makkelijker. Ik schrijf al zolang als dat ik het kan. Sinds bloggen bestaat, ben ik alleen maar meer gaan schrijven. Steeds beter worden, kost veel tijd en moeite. Dat heb je er graag voor over, want je vindt het leuk!

Inmiddels is tekstschrijven een belangrijk onderdeel van mijn werk

Als je verlangen én urgentie voelt, heb je meer kans op duurzame actie. Het is niet enkel een korte opleving. De ongedurigheid die je voelt, wil niet wijken. Het is een onrust die je in beweging zet. Die je het-goede-moeten-gevoel geeft. Dus doe je het. Steeds weer. Voluit!

Wat is jouw ‘goeie moeten’? Wat moet jij van jezelf omdat je er op een urgente manier naar verlangt? Je wilt niet zonder. Je kunt niet zonder. Of welke zakelijke urgentie heeft een bepaald verlangen aangewakkerd en jou en je business (onverwacht) veel moois gebracht?

Zijn verlangen én urgentie ook jouw ultieme actiecombinatie?