We willen zogenaamd dolgraag veranderen. Uitdagingen aangaan. Iets spannends meemaken. Nieuwe dingen leren en doen. Met een verachtende blik over onze schouder de comfortzone uitstappen. Maar waar zitten we het zoveelste jaar later? Er middenin.
Waarom willen mensen zo vaak NIET zijn waar ze NU zitten?
Eigenlijk zou je ergens anders willen wonen. Die andere baan biedt misschien meer kansen. ZZP’en lijkt aanlokkelijker dan in loondienst blijven. Wat die andere ondernemer doet, dát wil jij. De huidige website voldoet bij lange na niet aan je wensen. Maar…
- je hebt nou eenmaal het lef niet
- je hebt geen tijd voor alle voorbereidingen
- je moet eerst alle bedrijfsrisico’s kunnen afdekken
- je gezin, familie en/of vrienden denken er vast anders over
- je kunt de professionals die je wilt inschakelen toch niet betalen
Er zijn altijd geloofwaardige excuses te vinden
Want het is verrekte moeilijk om te kiezen én te handelen. Better the devil you know. Datgene waar we bekend mee zijn. Dat oude vertrouwde voelt vele malen gemoedelijker dan het nieuwe onbekende. Als veranderen niet echt MOET, vinden we het eigenlijk wel best zo.
Al het (online) gekwetter over onvervulde wensen geeft een andere indruk. Dik tevreden zijn met hoe je leven NU is? Dat is gemakzuchtig kiezen voor de makkelijkste weg. Kom op hee! Waar is de brandende ambitie?! Hoezo, je hebt geen bucketlist?! Wat nou, je verdient genoeg?!
Het lijkt alsof de economie van alsmaar meer-meer-meer geïnternaliseerd is
Ook wij moeten continu groeien en presteren. Gewoon je werk doen? Ben je helemaal betoeterd! Terwijl dat in de praktijk al heel wat is. Wat betreft klantenservice en beloftes nakomen is er nog veel te winnen in ons land. Om maar wat gewoons te noemen.
Altijd weer dat hardnekkige verschil tussen theorie en praktijk hè. Theoretisch gezien zijn we onvoorstelbaar slim. Kijk in een willekeurige boekenkast en de verzamelde kennis is indrukwekkend. De trits management- en zelfhulpboeken liegt er niet om.
We weten haarfijn hoe ‘het’ moet – op papier of tablet
Logisch dat de dagelijkse gang van zaken zoveel irritatie oproept. Wat wil je, als je het vergelijkt met een papieren of digitale utopie. Wat er fout gaat, keer op keer op keer weer, springt daardoor alsmaar pijnlijker in het oog.
Bij de timmerman kraakt de deur. Bij de loodgieter lekt de kraan. De schoenmaker heeft gaten in z’n schoenen. Juist bij de professionals die beter zouden moeten weten en doen. Schandalig! Maar…
Bij de timmerman kraakt geen raam. Bij de loodgieter lekt geen leiding. Andere schoenmaker schoenen zijn gatenvrij. Niemand is foutloos. We zijn allemaal mensen. Ook de ‘experts’. Gelukkig.
Je spiegelen aan perfectie is de perfecte desillusie
Exact zoals het in ‘de boekjes’ staat gaat het nooit. Geloof opgeklopte succesblogs niet. Het is allemaal theorie. Die grote en kansloze praktijkverwachtingen schept. Durf je die met goed gemoed aan? Blijf jij op die manier gemotiveerd? Mij valt dat in ieder geval zwaar.
Iets nieuws kan tenslotte mislukken, ondanks alle inspanningen. De praktijk is weerbarstig (in tegenstelling tot de theorie). Met van alles ga ik op m’n bek. Onvermijdelijk blijven wij mensen stomme dingen zeggen en doen. Er zijn oneindig veel dingen waar je geen invloed op hebt.
Wat niet wegneemt dat ik tevreden ben met het hier en NU
Vroeger dacht ik dat tevredenheid gemakzuchtig maakt. Dat als je niet meer de behoefte hebt om iets of jezelf te bewijzen alles zéker bij het oude blijft. Dat het hek van de dam is zodra je één enkel dingetje goed genoeg doet in plaats van te streven naar perfectie.
Sinds een jaar of wat kijk ik niet meer door die bril naar het leven. Het wonderlijke is vervolgens dat er in 2015 meer ten positieve veranderd is dan ik ooit had durven dromen. Had ik maar eerder begrepen dat het op die manier beter werkt… 😉
Als je dankbaar bent voor wat er wél is, ben je altijd tevreden en dat is dé voedingsbodem voor geluk. Het maakt mij op een andere manier actief. En dat brengt zoveel meer dan wanneer je handelt vanuit zelfhaat en overspannen verwachtingen.
En die comfortzone?
Die is ondertussen ‘gewoon’ een stuk groter geworden 🙂
.
Ah. Eens. Helemaal eens. Tevredenheid is het mooiste dat er is. Rust. Liefde. De rest is humbug.
Yep.
Het is weleens goed dat je je grenzen verlegd want dingen om je heen veranderen ook dus wel beetje mee bewegen…
We kunnen steeds meer, kenniseconomie, de technologie schrijdt voort..straks de zelfrijdende auto..we zullen wel moeten en anders sta je er buiten..Onder een appelboom liggen doe je maar in je vrije tijd/recreëren. ..
Als je volop in het leven staat en nieuwsgierig bent, is het wat mij betreft geen ‘moeten’, maar ‘willen’. Het is simpelweg leuk om je kennis en kunde te verrijken en verdiepen én de vertaalslag naar praktische toepassingen te maken. Zeker als ondernemer of zzp’er heb je daar volop de mogelijkheden toe en kun je lekker experimenteren. Dat mag ik dan ook graag doen.
Zelf ervaar ik geen scherp verschil tussen werken en vrij zijn. Jij wel? Ik leef. 24/7. En de manier waarop dat fijn is en goed voelt, verschilt enorm per persoon. Mij zul je bijvoorbeeld nooit onder een appelboom aantreffen, eindeloos mijmerend, met een trouwe lobbes naast me, wensend dat het altijd zo kon zijn. Integendeel. 🙂
Er is niets mooiers dan vanuit dankbaarheid en een tevreden gevoel doelen na te streven. Het komt dan nl. altijd goed, want het IS al goed.
Heerlijk wegdromen aan de slootkant met je hond die je begrijpt, uit kijken over de velden…alleen met je gedachten..niks hoeven..kon het altijd maar zo zijn (-;
Mooi blog van @sonjavanvuren om over na te denken: “Waarom willen mensen zo vaak NIET zijn waar ze NU zitten?” https://t.co/BxSNRlA2wq
En als aanvulling: voor mij is er geen tegenstelling tussen tevreden en dankbaar zijn vs. doelen en veranderingen nastreven.
Daar sluit ik me volmondig bij aan, Nicole. Er is geen tegenstelling. Het is en/en. Dat heb ook ik dit jaar volop mogen ervaren.
Nog een gedachte (ja, je blog zet aan tot denken 😉
Een bucketlist heeft voor mij persoonlijk niets te maken met de economie van meer-meer-meer. Een bucketlist (ik haat het woord) gaat voor mij over bewust stil staan bij wat je zou willen ervaren. Dat past bij mijn motto: ‘ervaren boven bezitten’.
Kijk, dat hoor ik nou graag. 😉
Bedoel ook niet zo’n bucketlist op zich, maar de prestatiegerichtheid van veel dingen ipv dat het, zoals jij al aanstipt, in eerste instantie om de ervaring gaat. En hoe meer fijne ervaringen je hebt, die bij je passen (dus vooral lekker blijven uitproberen en aftasten), hoe beter je presteert. In die volgorde. 🙂
We begrijpen elkaar 🙂
Dan wil ik de bruisende stad met allerlei verschillende mensen, ben ik nieuwsgierig naar nieuwe dingen…Wil ik in beweging..Verder. ..springen, hollen, rennen..altijd op 1 punt als een plant of als een vogeltje verder vliegen..
Ik kan en wil ook niet kiezen, idd en en (-:
Fijn blog, Sonja. En precies op het juiste moment 🙂
Mijn comfortzone is lekker aan het groeien de afgelopen jaren en nu kreeg ik toch ergens de kriebel dat het nodig was om er echt uit te springen. Dit blog laat mij weer eens beseffen dat dat niet hoeft.
Juist vanuit de fijne basis die ik nu heb groeit mijn comfortzone. Vanuit het voelen wat ik nodig heb, wat belangrijk is voor mij kan ik keuzes maken die passen. Keuzes die ik ook best spannend vind, maar wel op een fijne manier. Kriebels in mijn maag en een gevoel van mogelijkheden.
Precies dat, Judith. Dat soort spannende kriebels is heerlijk. Mijn ervaring is dat die duiden op iets wat realistisch en haalbaar is. Niets bevredigender dan wat je jezelf ten doel stelt, stapje voor stapje steeds dichterbij te zien komen. In plaats van fanatiek iets najagen wat (voor nu) buiten je scope ligt, qua persoonlijkheid, levensfase en/of (financiële) mogelijkheden. En jezelf om de oren slaan met daarin falen.
Zoals Nicole ook al aangeeft: Je willen ontwikkelen, keuzes maken, stappen zetten en doorpakken is niet in strijd met tevreden zijn met hoe je leven NU al is. Ze gaan juist hand in hand. Versterken elkaar zelfs. Want dan wil je ergens naartoe, ipv dat je wilt wegvluchten uit iets. Dat is echt een hele andere insteek.
Volgens mij is dat precies hoe jij erin staat en voelt het daarom ook zo goed. Prachtig toch?!
‘Onvermijdelijk blijven wij mensen stomme dingen zeggen en doen.’ https://t.co/PirVhEmQYC @sonjavanvuren
Mooi blog en helemaal mee eens. Ik ben wel benieuwd naar ‘en dat maakt mij op een andere manier actief’ misschien ook een blogje waard? (als dat te beschrijven valt 😉 )
Check! *op blogonderwerpen lijst zet* 🙂
Ik heb behoefte aan rust en aan uitdaging/prikkels, net als iedereen. En daar de goeie keuzes in maken die bij je passen daar gaat het om toch…
Ja, daar gaat het om, Ankie. Dat is en blijft vallen en opstaan. Blijven uitproberen en (onverwacht) ontdekken. En genieten van de momenten dat alles in ultieme balans lijkt.
Dik tevreden zijn met hoe je leven NU is? Da’s gemakzuchtig kiezen voor de makkelijkste weg. @sonjavanvuren https://t.co/tg6oBMk392
De juiste dingen doen, het goede behouden en het slechte vermijden/beperken..Zo komen we steeds dichter bij de ideale wereld!
Bij de timmerman kraakt de deur. Bij de loodgieter lekt de kraan. Schandalig! https://t.co/vV3bjGMKKr @sonjavanvuren
Mooie blog van @sonjavanvuren Als hadden kon, is het blijven zitten in je comfortzone te laat. https://t.co/ks4kZkDKQg
RT @sonjavanvuren: Wat betreft klantenservice en beloftes nakomen, is er nog veel te winnen. Om maar wat ‘gewoons’ te noemen.
Comfortzone? Hoe groter, hoe beter! https://t.co/sqtpS6lTer
RT @sonjavanvuren: Het is verrekte moeilijk om te kiezen én te handelen. Better the devil you know. https://t.co/nynjqDU6wR
RT @sonjavanvuren: Als je dankbaar bent voor wat er wél is, ben je altijd tevreden en dat is dé voedingsbodem voor geluk.
Dank je wel, Sonja, voor de leuke mailwisseling die we over dit onderwerp hadden. Waar een blogpost al niet toe kan leiden. 😉
🙂
RT @sonjavanvuren: Je comfortzone uitstappen? Waarom zou je?! https://t.co/d7iO7RfW9K – #bloguithetarchief