Jezelf verkopen? Ik heb er een hekel aan!

In m’n 24 jaar loondienst heb ik menig verkoper zien worstelen. De “deze week ga ik scoren” energie op maandag doofde al snel uit gedurende de werkweek. Gelukkig stond het bijtank weekend alweer voor de deur en hup, maandag was de accu weer vol. Die accu ging echter steeds sneller op. Met geluk werd de woensdag er nog mee gehaald.

Wat ben ik blij dat ik niet hoef te verkopen, dacht ik vaak

Al had ik wel ideeën over hoe ik het zou aanpakken. Sterker nog, ik had een aantal stellige overtuigingen… Dat cold calling niet meer werkt, bijvoorbeeld.

Dat je vanuit kennis delen en online relaties opbouwen klanten kunt krijgen en op die manier ook het contact kunt onderhouden. Lange termijn werk, dat wel. Nú moet de schoorsteen ook roken. Uiteraard.

Ik herinner me nog dat we er discussies over hadden

Waarbij ik me terdege realiseerde dat ik makkelijk praten had, in een andersoortige functie, veilig vanachter mijn bureau. Als rasechte introvert.

De meeste verkopers zijn extravert. Ze gaan op pad om opdrachten ‘binnen te slepen’. Al dat softe relatiebeheer geneuzel – dat mag de accountmanager doen.

In nogal wat kleine MKB bedrijven worden beide rollen in één persoon verenigd. Een lastige spagaat. Naar welke kant de balans uitslaat, hangt af van de bedrijfscultuur en iemands persoonlijkheid.

Wat er niet in zit, kun je niet afdwingen. Net zo goed als dat je niet kunt tegenhouden wat er diepgeworteld wél is.

Sinds januari 2013 breng ik ‘mijn manier’ in de praktijk

Wellicht voor velen herkenbaar: rond de 40 zijn en zo’n nu-of-nooit-straks-kan-het-niet-meer-gevoel krijgen. Een vaste baan van ruim 14 jaar opzeggen om in het diepe te springen.

Tuurlijk, ik werd voor gek verklaard. Toch waren er ook behoorlijk wat mensen die het van een jaloersmakend lef vonden getuigen. Wie heeft er gelijk gekregen?

Zoals met bijna alles is het ook wat dit betreft maar net hoe je het bekijkt en wat je belangrijk vindt. Daar moest ik overigens wel eerst achter komen. Pas als je loonslaaf af bent, realiseer je je pas wat voor een veilige cocon dat eigenlijk was.

Jezelf verkopen valt niet mee en ik ging stevig op m’n bek

Ik borduurde voort op wat ik al kende en keek naar anderen voor richting. Roepen dat je weet hoe hoe het anders kan gaat een stuk makkelijker vanachter de rug van je baas, die de échte klappen opvangt. Hij is tenslotte eindverantwoordelijk.

Nu staat er niets meer tussen jou en de keiharde buitenwereld. Ik kan je vertellen dat ik me te pletter geschrokken ben. Inmiddels weet ik dat het de beste leerschool is die je je kunt wensen.

Toen ik er middenin zat, dacht ik daar ietsje anders over… 😉

Eigenlijk breng ik pas sinds begin 2014 ‘mijn manier’ daadwerkelijk in de praktijk. Ik had duidelijk een aanloop nodig om volledig te vertrouwen op eigen kracht. Dat is echt onontbeerlijk om een strategie in de praktijk te brengen.

Ervan overtuigd zijn, is niet genoeg. Je moet ook geloven dat jij degene bent die in staat is om haar op een gezonde manier te realiseren. Als die 2 samenvallen gebeurt er iets bijzonders.

Er ontstaat een laserscherpe focus

Terwijl je businessblik breed genoeg blijft om waar nodig flexibel en veranderingsgezind te zijn. Ik durf van alles uit te proberen vanuit de Minimum Viable Product aanpak. Ik had er veel over gelezen. Nu ben ik niet meer alleen die theoreticus, maar ook de praktijkvrouw.

Ik heb ontdekt hoe handig het is dat je met niemand hoeft te overleggen. In die zin dat het “ja” of “nee” alleen van jou afhankelijk is. Want natuurlijk leg je weleens een idee voor aan iemand, omdat je weet dat diegene rechtdoorzee diens mening zal geven.

Uiteindelijk beslist er maar 1 iemand: de klant – door al dan niet te kopen.

Ik heb overigens nog steeds een hekel aan jezelf verkopen

Dat blijkt echter helemaal niet zo erg te zijn. Want dat doorzettingsvermogen en investeren in online, worden nu gecombineerd met die focus en dan gebeurt dus inderdaad wat ik altijd gedacht heb:

Mensen komen naar jou toe in plaats van dat jij je aan hen moet ‘opdringen’. Wat pullmarketing betekende wist ik wel. Nu ervaar ik het aan den lijve.

Vanuit praktijkervaring kun je een veel sterker verhaal vertellen dan alleen vanuit de theorie. Je hebt het doorleeft en daardoor weet je pas écht waarover je het hebt. Idealen zijn mooi, maar klanten willen liever concreet geholpen worden.

Dat vanuit een diepgevoelde overtuiging op een bepaalde manier doen, kleurt wel je communicatie en de samenwerking. Maar daardoor trek je juist de mensen aan die daar bij passen. Je durft te kiezen.

Ergens voor kiezen durf je alleen als je erin gelooft

Ja, ja, afgezaagder kan niet. Misschien moeten we het steeds herhalen omdat het vaak zo halfslachtig in de praktijk gebracht wordt. Als iets vanzelfsprekend is, hoef je het er niet over te hebben. Dus heb ik het er in deze blog maar weer eens over… 🙂