Waarom we niet doen wat we zeggen te willen

Je vriendin vertelt over haar horror job. Ze is uitgekeken op het werk, krijgt geen waardering van haar baas en wordt gek van die roddelende collega. Het lijkt alsof ze enorm gemotiveerd is om van baan te veranderen. 2 jaar later hoor je nog steeds hetzelfde gemopper…

Je vriend wil gaan wielrennen. Goed voor de gezondheid en de slanke lijn. Een hippe fiets met de laatste snufjes en een strakke fietsoutfit worden razendsnel aangeschaft, als motiverende stok achter de deur. Een jaar later zijn er welgeteld 0 fietskilometers afgelegd…

Praten is makkelijker dan doen (duh)

Zéggen iets te willen doen, maar het nalaten. Guilty as charged. Net als bijna iedereen. Sommige dingen ben je zelfs al jaren van plan, maar het komt er niet van. Wat is jouw favoriete excuus? Gebrek aan tijd of zelfvertrouwen?

Welke excuses je gebruikt, maakt niet uit. Want je doet niet wat je zegt te willen doen omdat je het eigenlijk helemaal niet wilt. Natuurlijk, de wens is er heus wel, maar je ontbeert het verlangen die om te zetten in realiteit.

Het verschil tussen wens en verlangen

Een diep gevoeld en urgent verlangen zet (en houdt) je in beweging. Een wens kun je je leven lang oningevuld koesteren. Er is een verschil tussen voelen dat je iets moet doen en iets wat je leuk of interessant vindt, kunnen doen.

Laten we wel wezen, als je zegt dat je iets wilt doen en je doet het almaar niet, dan kun je onmogelijk glashard volhouden dat je het ondanks dat toch écht graag wilt doen. Action speaks louder than words. Wat zeggen jouw daden?

Als je openhartig eerlijk bent over wat je nou echt, echt, echt wilt. Waarvoor je bereid bent om veel, veel, veel te laten. Welke wens blijft als verlangen en urgentie zwaargewicht over? Waarmee wil je nu én morgen aan de gang?

Wat ik wil versus wat ik doe

Nou zit ik dit allemaal te bloggen vanwege de #kommaarop. De werkgerelateerde vraag van deze maand is: Wat wil ik, wat doe ik en komt dat overeen? Arnold vindt zichzelf als fotograaf teveel tijd aan z’n bureau doorbrengen.

Dat je minder tijd met je corebusiness bezig bent dan je zou willen, is een steeds terugkerende issue voor zzp’ers die (bijna) alles zelf doen. Soms uit noodzaak, meestal omdat je daarvoor kiest – ieder heeft daar zo z’n eigen redenen voor.

Beeldschermplakker

Als online marketeer, SEO’er en tekstschrijver zit ik aardig wat uurtjes voor beeldschermen. Dat is inherent aan mijn corebusiness. Voor randzaken, zoals offertes maken en de boekhouding doen, is er ook geen ontkomen aan.

Een fotograaf wil fotograferen. Ik wil… voor de computer zitten? Nou, dat doe ik meer dan genoeg. Dus wat ik wil en doe komt volledig overeen. 😉 Geintje! Ook hier gaat het om wat je dóet met die computertijd versus wat je ermee wilt.

Het echte werk

Iedere week vragen e-mailverkeer en (project)administratie verbazingwekkend veel tijd. Als zzp’er ontkom je er niet aan dat je daardoor weleens in de clinch ligt met het echte werk, lees: genoeg declarabele uren maken.

Omdat je overal verantwoordelijk voor bent. Van acquisitie t/m debiteurenbeheer. Van dienstontwikkeling t/m relatiebeheer. Als zzp’er ben je de overhead kostenpost én de omzetmaker én de winstgever of verliesmaker.

Reality check

Soms drijf je ongemerkt te ver van je corebusiness af als je bepaald werk of randzaken niet kunt of wilt uitbesteden. Dan komt er geheid een moment waarop je je ineens verbijsterd afvraagt wat je in vredesnaam aan het doen bent.

Je geeft jezelf dan als het ware een abrupte reality check. Een (letterlijk) broodnodig bezinningsmoment. Het is de ideale gelegenheid om even stil te staan. Wat wil ik, wat doe ik en komt dat naar mijn smaak afdoende overeen?

Check!

Lees ook wat de andere #kommaarop’ers van deze maand erover schrijven:
Wat wil ik? Wat doe ik? Komt dat overeen?
.