Het is wit en doet pijn aan je ogen…

Wat trok eerder mijn aandacht? Zijn looppas of die linnen broek? Het zal de combinatie geweest zijn. Alhoewel… die dunne, gekreukelde, weinig verhullende, witte broek hè… Op de één of andere manier heeft zo’n broek met een man erin op mij een oogverblindend effect. Met de nadruk op ‘blind’. Snel wegkijken. Het niet willen zien. Toch weer kijken, omdat je je niet kunt voorstellen dat hij zich daar vanochtend in gehesen heeft. En dan blog ik er óók nog eens over. Waarom?!

Nou, dat komt door de #kommaarop van de zonnige maand mei

Ja, je leest het goed. We gaan het dit keer niet hebben over hoe je aan de waan van de dag ontsnapt. Over de wonderlijke combi van minder geld, meer tijd en een mooi bedrijf neerzetten. Over dat je beter níet je passie kunt volgen, waardebepaling of wat een samenwerking nou zo fijn maakt. Nee. Zoals Tessa schrijft:

“Geen moeilijk gedoe dit keer, gewoon lekker zomers. Pak je zonnebril, zoek het lekkerste ijsje uit en installeer je voor de witte broekenparade die wij met #kommaarop aan je voorbij laten denderen.” De #kommaarop fotografen en vormgevers van deze keer hebben natuurlijk wel een voordeel. Beeld.

Ik zit nu te bloggen met tekst… over witte broeken…

Nou heeft elk voordeel altijd wel een nadeel. Zo hoef ik de straat niet op om mannen (of vrouwen) in dergelijke broeken uitgebreid te bestuderen, zodat ik ze zorgvuldig en origineel kan vastleggen. Pfoeh!

Resten voor mij enkel de praktische bezwaren? Die zijn er in ieder geval genoeg:

• wit is besmettelijk, het is zó vuil
• wit heeft een doorschijnende neiging
• linnen kreukelt zo onflatteus verfrommelend – en dat in combinatie met bovenstaande…
• welk figuur je ook hebt, het doet allemaal niets af aan voorgaande

Nou zal jouw witte linnen broek vast geweldig staan en heerlijk zitten. Hou me ten goede! Smaken verschillen en dat is in menig opzicht maar goed ook. Ik heb dus geen linnen broeken, laat staan een witte. Toegegeven, ik heb er vorig jaar één gekregen na iemands opruimwoede.

Beleefd aangenomen. Maar kon ‘m echt niet beleefd dragen

Die witte, linnen broek is er dus stiekem wél. Door mij ongedragen, hangend in de kast. Netjes gewassen en gestreken (wat een crime was dat zeg, linnen strijken en dan proberen er niet binnen no-time alweer een kreukel in te krijgen!). Zo aan het haakje valt het best wel mee, zo lijkt het. Voor deze #kommaarop aandoen en fotograferen?

Nee, dat kan ik niet opbrengen. Wil ik jullie ook niet aandoen. Wat is kleding toch emotie he? Eigenlijk alles waar wij mensen ons mee bezig houden. Niks geen homo economicus. Want er zijn zat rationele argumenten om zo’n broek níet aan te trekken. En toch doen we het. Zou een dankbaar storytelling onderwerp kunnen zijn. 😉

Maar als iemand nog een maatje 34 witte linnen broek met royale broekspijpen wil? Schroom niet…

Bekijk en lees alle bijdrages van deze maand op/via de #kommaarop site van Agnes en Tessa.