Durf te falen!

Durf te falen! Fail fast, fail often! Je wordt ermee om de oren geslagen. Het ene faal-artikel na het andere trekt op Social Media aan ons voorbij. Wordt jouw faalangst er minder door? Krijg je steeds meer zin om stevig te miskleunen? Ik hoor je denken. “Mwah… als ik het kan vermijden, dan heeft dat toch echt mijn voorkeur…”

Roep jij weleens “Yoehoe, ik durf te falen! Goed hè?!”

Waarschijnlijk niet. Stel dat je alle vervolgvragen moet beantwoorden. Hoezo goed? Wat bedoel je daar precies mee? Geef eens een paar voorbeelden? Hou je wel tijd over om niet te falen joh? Doe jij zelden iets in één keer goed dan? 😉

Falen hoef je in principe niet te durven. Het gebeurt vanzelf! Of je nou wilt of niet. Als je iets onderneemt of ergens voor gaat, kan het misgaan. Helemaal, gedeeltelijk of een beetje. Wie beweegt, kan zich stoten. Rechtop staan, is geen garantie tegen vallen.

Maar dat is natuurlijk niet wat er met Durf te falen! bedoeld wordt

Het gaat om een bepaalde mindset. Een type bedrijfscultuur. Doe je alleen maar voor de buitenwacht mee aan de Fail Fast hype? Ga jij falen systematisch uit de weg en vermijd je ieder experiment, omdat je weet hoe de hardnekkige hazen lopen?

Waarop word je afgerekend? Waarop reken je jezelf af? Wat krijgt meer aandacht, successen of mislukkingen? Iets goed doen of een fout maken? Je kunt stoer roepen dat jij je niet laat beïnvloeden door je omgeving. Ondertussen…

Falen is niet goed voor je status

Met je verstand kun je verstandig zeggen hoe leerzaam het is en dat aan ieder succes -tig onsuccesvolle pogingen vooraf gaan. Maar mislukken voelt niet lekker. En succesverhalen blijven hangen. Die geven wél een lekker gevoel. En aanzien.

Niet zo raar dus dat we daar een voorkeur voor hebben. Een (werk)omgeving die je keihard afrekent op fouten en weinig oog heeft voor lef en eigen initiatief, laat je de veilige grenzen opzoeken. Jouw eigen veroordelende hoofd maakt je risico avers.

Niemand wil in aanzien kelderen

Graag goed overkomen, zit diepgeworteld in onze menselijke natuur. Als loser gezien worden binnen jouw peergroup, zet je op een sociaal zijspoor. Afgewezen en uitgesloten worden, doet ongelooflijk veel pijn. We zijn er existentieel bang voor.

Nee, dat durven falen, is niet makkelijk. Je moet er stevig voor aan de bak. Als je tenminste jouw doel wilt bereiken. Wat dat doel ook moge zijn, het gewenste eindresultaat komt zelden soepeltjes aanwaaien. Er gaan áltijd dingen fout.

Door ‘fouten’ zijn de mooiste ontdekkingen gedaan

Je kent waarschijnlijk het verhaal over penicilline. Dankzij een oeps, foutje en je daardoor niet uit het veld laten slaan en nieuwsgierig blijven, overleven wij nu allerlei bacteriële infecties. Zo zijn er ontelbare voorbeelden, groot en klein. Ook in jouw en mijn leven.

We onderschatten de grote rol van toeval in ons bestaan. Dat toeval mag best wat meer ruimte krijgen. Ga eens naar een conferentie buiten jouw vakgebied. Nodig die ene twitteraar uit voor een bakkie. Zoek een voor jou nieuwe stad op. Fiets een andere route naar je werk.

Wat nu op falen lijkt, kan later een groot succes blijken te zijn

Of niet. Achteraf weet je alles van tevoren. Vooraf 100% zekerheid willen, verlamt. Niet bang zijn om te falen, bevrijdt. Daar ergens tussenin leven we met z’n allen. Waar zit jij nu? Hoe ga jij om met faalangst? Ik ga er stapje voor stapje tegenin of omheen… 🙂