Wat heeft iedereen het toch druk. Op de vraag hoe het is: “Nou ja, druk hè.” Kijk op LinkedIn: “Hoezo weekend? #doorwerken” Lees blogs: “Al ben ik zzp’er en werk ik vanuit thuis, ik ben toch zo’n 60 uur per week met ‘de zaak’ bezig.” Dan vind ik het dus echt een verademing als ik een bericht van Agnes voorbij zie komen over haar naderende fietstocht… VAN 6 WEKEN. Ja. Je leest het goed. Niet een zielig midweekje of “langer dan 2 weken kan echt niet hoor”. Nee. BAM! 6 WEKEN. Prachtig onderwerp voor de maandelijkse ondernemers #kommaarop, dacht ik zo:
Kan dat wel, 6 weken vrij nemen als ondernemer?
In theorie zijn de meningen daarover verdeeld. De praktijk is echter onomwonden duidelijk: het druk hebben en veel werken, staan synoniem voor belangrijk zijn.
In 1930 voorspelde de econoom Keynes dat de industriële revolutie en nieuwe technologie ervoor zouden zorgen dat we in 2030 hooguit 15 uur per week hoefden te werken. Dat lijkt vooralsnog dus ietsje anders te lopen…
Vrije tijd en hard werken zijn namelijk van stoer stuivertje gewisseld. ‘Meer vrije tijd’ heeft niet meer de status die het een paar decennia geleden had. Die plaats is stevig overgenomen door ‘meer werken’.
Soms lijkt het zelfs alsof meer werken voor alles de oplossing is:
- wanneer meer vrouwen fulltime gaan werken, zullen zij vanzelf vaker topfuncties krijgen
- langer doorwerken houdt je vitaal en is een wapen in de kostenstrijd tegen de vergrijzing (pdf)
- als mensen met een arbeidsbeperking ‘gewoon’ aan de slag gaan bij reguliere werkgevers, hebben zij een volwaardig bestaan
De praktijk is natuurlijk weerbarstiger:
- Als we écht willen dat vrouwen meer gaan werken, dan kan die mentaliteitsverandering zich niet tot één geslacht beperken.
- Werkgevers zitten niet te wachten op 55-plussers. Sterker nog, in de huidige arbeidsmarkt wordt het zelfs voor 45-plussers steeds lastiger. En we leven wel langer, maar niet noodzakelijkerwijs vitaler.
- Arbeidsgehandicapten en mensen ‘met een afstand tot de arbeidsmarkt’ meer kans op werk bieden is lovenswaardig. Nog los van het feit dat de functieaanpassingen en bedrijfsmentaliteit die daarvoor nodig zijn ernstig onderschat worden, zal dit in tijden van oplopende werkloosheid echter eerder tot verdringing leiden, dan meer banen opleveren.
Langer dan een halfjaar werkloos zijn, is niet alleen erg, maar zelfs stigmatiserend
Zonder betaald werk tel je niet meer mee. Het lijkt wel alsof werk het enige betekeniscriterium is geworden. Op zich niet vreemd, als je ziet hoe er nog steeds in het eindeloze groei idee geloofd wordt, ondanks ‘de crisis’.
En dat moet ook wel, als je met z’n allen op te grote (geleende) voet hebt geleefd en niet op de blaren wilt staan. Dan is doorrennen de enige optie. En dat doen we op niet al te beste sportschoenen, van het merk BBP – het Bruto Binnenlands Product.
Het is een cijfer wat ons steeds voor de gek houdt. Deze ‘optelsom van de totale productie, bestedingen of het inkomen’ laat nogal wat achterwege. Zoals de waarde van schone lucht, mantelzorg en huishoudelijk- en vrijwilligerswerk. Rutger Bregman zegt het geestig:
“Tel borstvoeding mee in het BBP en je hoeft niet meer te bezuinigen“
Het gaat er niet om dat ik vakanties van 6 weken wil promoten, maar ik sluit me wel aan bij het pleidooi van diezelfde Rutger Bregman: ‘De oplossing voor bijna alles: minder werken‘.
De meeste mensen zouden, als ze eerlijk zijn, minder willen werken. Dáár zouden we nou meer werk van moeten maken, want dat levert ook veel op, al is dat niet direct in geld uit te drukken. Denk aan:
- minder werkgerelateerde stress
- CO2 reductie (pdf)
- emancipatie mogelijkheden (o.a. vaderschapsverlof)
- meer tijd voor die participatiesamenleving
Er gebeurt echter iets wonderlijks naarmate we rijker worden: inkomen wordt belangrijker dan vrije tijd, omdat we meer waarde gaan hechten aan de onderscheidende status die goederen met zich meebrengen.
Als je dat effect wilt behouden, kun je niet stoppen met consumeren
Eigenlijk is het simpel: tijd is geld. Economische groei kun je omzetten in meer vrije tijd of meer consumptie. Van 1850 tot 1980 deden we het allebei nog, maar sindsdien is vooral de consumptie gegroeid. Zelfs waar de reële inkomens gelijk bleven (zoals in de VS), ging het consumptiefeest door – op krediet.
Toch zie je dat mensen op individueel niveau vaker een andere keuze durven te maken én daarvoor uitkomen. De vrouwen die in juli 2013 het #kommmaarop initiatief gestart zijn en ikzelf, zijn daar voorbeelden van.
Natúúrlijk moet er brood op de plank. En ja, ook ik vind een tablet handig, ’s avonds op de bank of in bed. Fijn dus, als je zo’n ding kunt kopen. Het betekent ook niet dat ik zo naïef ben dat ik ‘de nieuwe economie’ aanzie voor ‘het budget is gratis‘.
En ik heb ook wel door dat de slogan ‘geven is het nieuwe nemen‘ nogal eens opportunistisch gebezigd wordt. Geld is en blijft belangrijk – het is nou eenmaal ons voornaamste ruilmiddel. Dat is echter iets anders dan dat het je voornaamste drijfveer is.
Weet je wat ik het liefste ‘koop’? Vrijheid tijd
Vrije tijd = relaxen. Vrijheid tijd = ontdekken wat je ten diepste drijft en in staat zijn daar wat mee te doen. Dingen die de moeite waard zijn, waar hoofd én hart van gaan gloeien, hebben tijd nodig.
Die tijd ‘koop’ ik door minder te werken. Op het gevaar af dat ik voor zweverige zwammer aangezien word: ik voel me nu ‘rijker’ dan ooit. Ik geniet intenser van de schoonheid der dagelijkse beslommeringen.
Door te vertragen, kan ik makkelijker en creatiever denken
Ik zit mezelf niet meer in de weg. Voor het eerst durf ik sommige dingen die ik bedenk voluit en met vertrouwen naar buiten te brengen.
Al is lang niet alles zo succesvol als de blogstrippenkaart. Economisch uitgedrukt: ik ben productiever – maar dan wel over de héle levenslinie.
We zijn meer dan het werk wat we doen. Veel meer. Dus… ga jij die 6 weken pakken?
Concrete tips van iemand die het al jaren in de praktijk brengt? Lees dan deze rake en nuttige blog van INNERpreneur Nicole Offenberg. Bekijk en lees ook alle andere bijdrages van deze keer op/via de #kommaarop site van Agnes en Tessa!
RT @sonjavanvuren: Wat is waardevoller: 6 weken vrij of het BBP? http://t.co/GR0TlQaph5 [nieuwe #kommaarop blog]
Om langzaam van te genieten… “Wat is waardevoller: 6 weken vrij of het BBP?” ~ http://t.co/VMi8oMsvB9 via @sonjavanvuren #kommaarop
http://t.co/1EV8tOx6B3 Weer een mooie #kommaarop!
Kort samengevat: kwaliteit kost tijd.
Yup. Kwaliteit vraagt om tijd en daar antwoord ik graag ‘ja’ op.
RT @sonjavanvuren: Wat is waardevoller: 6 weken vrij of het BBP? http://t.co/GR0TlQaph5 [nieuwe #kommaarop blog]
Vrije tijd is heerlijk en voor mij het meest luxe product dat er ’te koop’ is …, echter met een hypotheek en als alleenstaande is het niet te doen om 6 weken er tussenuit te gaan 😉 Wel helemaal eens dat veel werken (iets anders dan efficient werken) een soort ziek statussymbool geworden is de laatste 20 jaar.
Denk dat veel mensen zich zullen herkennen in wat je zegt, Roderick. Het gaat denk ik ook voor jou niet zozeer om die bepaalde tijdspanne.
Voor mij persoonlijk is het belangrijkste dat het in iedere reguliere week terugkomt. Dat het een vanzelfsprekend onderdeel is, in plaats van dat je het moet ‘inplannen’. Daardoor kan ik er meer van genieten, omdat die vrije/vrijheid tijd niet meer zo zeldzaam is als voorheen. Toen was het zo kostbaar dat ik het niet wilde ‘verspillen’ door ’te lanterfanten’ en ging ik toch maar weer ‘iets nuttigs doen’. Je wilt toch vooral niet ‘lui’ zijn he..!
Daarnaast heeft de één het meer nodig dan de ander en ook het ouder worden ‘sluipt erin’. Ik heb m’n ambities daarom moeten veranderen. Niet zozeer dat ze teruggeschroefd zijn, maar ik heb ingezien dat wat je verstandelijk gaaf lijkt, lang niet altijd past bij wie je bent en wat je emotioneel aankan. Het is niet als in een supermarkt rondlopen, naar believen van alles in je karretje gooien en afrekenen, waarna het van jou is. Zowel de maakbare samenleving als het maakbare zelf bestaan niet.
Maar linksom of rechtsom: er moet simpelweg voor jou afdoende brood op de plank komen en ik ben dankbaar dat me dat tot op de dag van vandaag zelfstandig en onafhankelijk lukt. Dat wil ik graag zo houden (voor mijn gevoel móet dat) en dat betekent soms dat je compromissen sluit. Maar ook dat hoort simpelweg bij het leven en daarnaast: wat je belangrijk vindt en wel of niet vindt kunnen, is gedurende je eigen leven ook niet altijd even vast omkaderd. Niets zo veranderlijk als de mens… 😉
Tijd is een groot goed inderdaad. Ik moet zeggen dat ik nooit zo lang weg ben geweest.. We gaan het ervaren! 🙂
Ben zo benieuwd hoe het je zal vergaan, Agnes. Wat zal het veel blogmateriaal opleveren! Tenminste, dat hoop ik. Kan ik het namelijk allemaal lekker lezen… 🙂
Je hebt helemaal gelijk. Er wordt veel te veel nadruk gelegd op veel werken terwijl er zoveel te beleven valt wanneer je regelmatig afstand van je werk neemt. En bedoel ik niet per se op reis gaan, maar eigenlijk nog veel meer dicht bij (jezelf) blijven door die dingen te doen die er anders niet van komen. Ik zou daarom (net zoals Kitty aangeeft) het woordje kwaliteit op willen nemen bij Vrijheid tijd.
Zelf worstel ik ontzetten met het vakantie nemen. Ik moedig iedereen in mijn werkomgeving aan om langer vrij te nemen, maar zelf zit ik nu opgescheept met 12 weken die ik dit jaar voor een gedeelte moet zien weg te werken. Het lukt wel ieder jaar een beetje beter 🙂
Voor mij is die vrijheid tijd ook níet doen. Vaker simpelweg ‘zijn’. En als sommige dingen er later nog steeds niet van gekomen zijn – jammer dan. Blijkbaar vind ik ze emotioneel minder belangrijk dan verstandelijk.
Als het me écht dwarszit, ga ik op zoek naar de dieperliggende kink in de kabel en als die binnen m’n invloedssfeer zit, doe ik er wat mee. Als ik er tenminste de mentale ruimte voor heb, want als ik iets geleerd heb in de afgelopen tijd, dan is het wel hoe funest het is om veel wezenlijke veranderingen tegelijkertijd van jezelf te eisen.
Voor mij geeft het verbinden van ‘kwaliteit’ aan ‘vrijheid tijd’ een bepaalde zwaarte die ik juist wil vermijden. Voor mij is vrijheid tijd ook dat ik juist even niet bezig ben met of ik wel genoeg kwaliteit aflever, tot me neem of iig aan het uitbroeden ben ofzo. Alsof die vrijheid tijd toch weer iets moet ‘opleveren’ in plaats van haar simpelweg te ervaren.
Daardóór krijg ik vervolgens wel meer ruimte in m’n hoofd, kan ik meer aan, ben ik creatiever en beter in balans. Waardóór ik vervolgens beter functioneer, niet alleen qua werk, maar over de hele levenslinie. Mijn kwaliteit van leven is er flink op vooruit gegaan, dat zeker wel (en dan zegt m’n man: “Voor mij ook!” want het heeft logischerwijs ook invloed op je omgeving, de mate waarin je goed in je vel zit).
Stel je voor dat je vanaf aanstaande maandag niet meer naar je werk zou gaan, Peter, wat zou er dan gebeuren? Het zal daar heus wel doordraaien, toch? Wat maakt dat het je maar niet lukt om vrij te nemen? Dat je met je gedrag ‘zegt’ dat je werk belangrijker vindt, zelfs zodanig dat je je reguliere vakantiedagen niet tot je neemt. Soms moet er na enkele kleine stapjes een reuzesprong genomen worden. Dus… 😉
Ik geef je helemaal gelijk waar je aangeeft dat teveel veranderingen tegelijkertijd funest kunnen zijn. Zelf heb ik ook ’the hard way’ geleerd dat het beter is om er eentje (de meest urgente) er uit te pikken, en daar dan voor te gaan.
Verder bedoelde ik met kwaliteit toevoegen niet echt dat je bewust je vrije tijd vooraf moet gaan invullen met ‘kwalitatief hoogwaardige’ activiteiten, maar eerder dat door bewust vrije tijd in alle vrijheid te ondergaan (met wel of niet een vooropgezet plan) en je te laten leiden door waar je je goed bij voelt, dat dit achteraf in veel gevallen aanvoelt alsof het kwaliteits-tijd is geweest.
Wat mijn werk betreft. Ja, ik weet dat het maandag gewoon doorgaat wanneer ik niet kom opdagen. Het gaat me niet om het ‘onmisbaar-zijn’ gevoel, maar omdat mijn werk allereerst erg leuk is om te doen en anderzijds onze amerikaanse beursgenoteerde multinational niet erg scheutig is met het leveren van voldoende personeel. Zolang we er niet aan onderdoor gaan, kunnen we het werk met ons team aan. Is blijkbaar de filosofie die erachter schuilt. En daardoor voelen we ieder voor zich (en de een wat meer dan de ander) een soort verantwoordelijkheid naar onze mede-collega’s om ze niet met nog meer werk te belasten wanneer we te vaak/lang op vakantie gaan. Het is niet goed, maar het is wel zoals het is. Maar alles kent z’n grenzen, en na enkele jaren alweer veel te veel uren te hebben gemaakt ben ik dit jaar wat aan het afbouwen. Dus wie weet komt er gaandeweg meer Vrijheid tijd.
Ja, zo is het inderdaad he, Peter.
Als je erg geniet van je werk en het gaat niet ten koste van jezelf en de mensen die je privé erg dierbaar zijn, dan is er op zich niets aan de hand.
Je legt wel terecht je vinger op een zere bedrijfsplek: op de lange termijn is wat je beschrijft onverantwoordelijk werkgeversgedrag. Jullie is het te doen om de mensen: collega’s en klanten. De werkgever is duidelijk meer gericht op marges en winst voor de aandeelhouders en daarbij maken ze ‘handig’ gebruik van de inhoudelijke en onderlinge betrokkenheid van het personeel.
Je weet dat je het juist in stand houdt, door er zo mee door te gaan, maar aan de andere kant voelt het alsof je geen keuze hebt. Grote bedrijven hebben meestal meer geld tot hun beschikking om mensen eenvoudig te ontslaan. Uiteindelijk is het een fatale omarming. Maar dat je dat inziet, betekent nog niet dat je er wat mee of tegen kunt doen, zeker niet binnen zulke grote organisaties.
Vrijheid tijd voor kwaliteit… => http://t.co/SKnBLCyP9n door @sonjavanvuren
@Publiekewaarden Dit blog van @sonjavanvuren gezien? Input voor #ipwsuperdagen http://t.co/HVCZKDXoEH
Helemaal met je eens dat ‘veel werken’ en ‘het druk hebben’ een hele gekke status hebben en geven, waar we eigenlijk van af moeten (willen).
Vrij nemen gaat voor mij overigens niet (alleen) over inkomstenderving voor die weken. Door het ontbreken van continuïteit en alleen door middel van een bericht op de site en/of een auto responder van de e-mail aangeven er niet te zijn en dus de opdracht niet aan te nemen, zorgt ervoor dat ik klanten misloop. Op dat moment én later. Ze gaan hun heil elders zoeken en komen meestal niet meer terug.
In april heb ik overigens wel een heerlijke werkvakantie gehad. We zaten een maand in Washington D.C., waar ik ongeveer halve dagen gewerkt heb.
Kijk, da’s nou nog eens een april maand, Charlotte! Mooie combi.
Ik denk dat steeds meer mensen zullen begrijpen dat zelfstandigen naast flexibiliteit en een andere prijsstelling, niet ook nog eens continu de bereikbaarheid van een regulier bedrijf kunnen bieden. Regelmatig zijn zelfstandigen ’s avonds en ik het weekend zelfs beter bereikbaar en beschikbaar dan die bedrijven.
Ook als je ‘maar’ 1 of 2 weken vrij neemt, informeer je je klanten en eventueel prospects ruim van tevoren en ook in zo’n periode kun je nieuwe opdrachten mislopen. Moet je daarom áltijd bereikbaar zijn? Ik zie dat veel zzp’ers ermee worstelen. Het is en blijft lastig, zeker als je de business hard nodig hebt.
Het ligt er denk ik ook aan wat je business is en hoe je die invult. Lever je diensten die je eenmalig kunt afnemen of is je aanbod op herhaling geënt? Bij laatstgenoemde heb je als zelfstandige al snel de handen vol bij zo’n 10 vaste klanten. Mensen waar je regelmatig contact mee hebt en die fijn met je samenwerken zullen er eerder begrip voor hebben als je wat langer vrij wilt nemen en minder snel overstappen als ze met plezier bepaalde trajecten met jou doorlopen.
Natuurlijk hak je klanttrajecten niet zomaar even doormidden. Met het plannen van zo’n langere periode vrij hou je rekening met doorlooptijden. Verder denk ik dat het ook is zoals Nicole Offenberg in haar #kommaarop blog schrijft: áls je er bent, ben je er helemaal voor je klanten en weten ze dat ze jouw volledige, uitgeruste en daardoor scherpe aandacht hebben.
Trouwens, misschien kun je van een niet-aanwezig-melding een mooie marketing tool maken, met links naar relevant leesvoer en gratis downloads. 🙂
We zijn soms inderdaad nog beter bereikbaar dan reguliere bedrijven, terwijl dat niet hoeft. Al valt dat in mijn branche wel weer mee. Veel kantoren zijn ’s avonds nog wel bereikbaar. Alleen in het weekend niet. Maar tegenwoordig beantwoord ik nauwelijks meer mail in het weekend. Kan best wachten tot maandag. Ben er zelfs bijna aan toe om nog maar 2 keer per dag mijn mail te checken. Ik kom er nog wel een keertje 😉
Vaste klanten zullen inderdaad wel begrip op kunnen brengen voor een vakantie. Maar eh, 6 weken, dat is ook voor hen lang. Vergeet niet dat de weken ervoor en erna daardoor extra druk zijn en dus ook je vaste klanten in die periode meer in het gedrang komen. Heb blijft niet bij die 6 weken. Het worden er voor je klanten gevoelsmatig een stuk of 8 a 10.
Prospects zou ik overigens ook niet lang van te voren willen waarschuwen. Het kan ze wegjagen. Een vakantie van 1 of 2 weken is dan veel beter te doen. Dan kan ik ook makkelijker zeggen: ik heb NU tijd, of over 3 weken. Zo lost het zich vanzelf dan wel op.
Hoe lang mijn vakantie ook is, hoe goed de auto-responder ook is, ik houd toch graag persoonlijk contact. Daarmee haal je klanten binnen. Al is het maar dat je persoonlijk aangeeft of je iets kunt met wat ze willen en dat je aangeeft er over een bepaalde periode op terug te komen. Dus alsnog twee keer per week mail checken zou ik niet erg vinden.
Of iemand ’thuis’ hebben zitten die dat over kan nemen die periode.
6 weken weg zijn zou heel erg slecht zijn voor mijn business. Het is ook niet nodig.
De kwaliteit van de vrije tijd is inderdaad veel belangrijker dan de hoeveelheid vrije tijd. Ik ben veel gelukkiger met een echt vrij weekend of een lang weekend en met de mogelijkheid eens een weekendje naar London te kunnen én de dag erna vrij te hebben. Of dus wel 5 weken weg, maar dan ook wat werken. Ik voelde me daar prima bij!
In die zin vind ik het vervelender dat anderen wel eens lijken te bepalen wat goed is voor iemand. Je moet hardlopen, want dat is goed voor je. Je mag absoluut geen gluten en zuivel meer eten, want dat is slecht voor mensen. Je moet véél vrije tijd inplannen, want dat is goed voor je. Volgens mij is iedereen anders en moeten we het juist aan iedereen laten te bepalen waar ze zich prettig bij voelen. Dan zouden we ook niet meer de sociale druk voelen om het maar druk te hebben, omdat het dan goed met je zou gaan.
Goed bezig, Charlotte, lees ik. Mooi!
Zeker weten dat het voor iedereen anders is, waarbij je type business ook een rol speelt. 6 weken achter elkaar is wel heel lang, daar heb je gelijk in. Je geeft terecht aan dat het voor je klanten niet alleen langer voelt, maar dat ook is, i.v.m. afbouwen en daarna weer opstarten.
Zelf deel ik het dit jaar op in 3x 2 weken (vorig jaar 1×2 en 1x 3) en het gaat inderdaad om het principe en waar jij je goed bij voelt. Zo lopen in mijn vakanties niet alle, maar wel een paar blogstrippenkaarten door. Alle andere werkzaamheden liggen wel volledig stil en m’n mobiel staat uit.
Ik denk dat er ook veel door een heersende cultuur bepaald wordt, niet zozeer vanuit een persoon. Het is lastig tegen de stroom inzwemmen als je bijvoorbeeld ergens werkt waar ze het (onuitgesproken) ‘normaal’ vinden dat je in het weekend aan de gang gaat met e-mails. Sterker nog, dat het zelfs een statusbepalende invloed heeft.
In dit artikel en vele anderen en de reacties daarop, komt naar voren dat veel werken en het druk hebben inmiddels een buitenproportionele status hebben gekregen. Het lukt vanwege allerlei redenen en omstandigheden lang niet altijd om daar als individu weerstand aan te bieden – als je je er al bewust van bent en het als zodanig interpreteert.
RT @sonjavanvuren: Rake reacties van o.a. @petepel, @CharlottesLaw en @roderickvs op de #kommaarop blog over langer vrij nemen:
De mythe ‘tijd is geld’ wordt hier mooi ontkracht http://t.co/BeMYOxAB2V
Wat een fijne discussie is dit! Ik heb ook vaak doorgewerkt in de (school)vakanties. Omdat ik thuis werk, betekende dit vaak dat ik alles half deed. ’s Morgens werken en ’s middags met tegenzin naar het zwembad. Was ik nét lekker bezig, moest ik alweer stoppen. Als de vakantie eindelijk voorbij was, ging ik weer ‘ontspannen’ aan het werk.
Dit jaar nam ik me voor om álle schoolvakanties vrij te nemen. Dat is me bij een baas nooit gelukt 😉 Het gaat prima! Het is even plannen en inderdaad de klanten op tijd op de hoogte stellen en een alternatief bieden als dat mogelijk is. De reacties zijn alleen maar positief. Ik heb dus klanten die het me gunnen en meedenken.
En ik hoef niet meer naar dat zwembad want ik heb alle tijd om door te rijden naar zee.
Voor mij was het eerder ook het idee dat ik het me financieel niet kon veroorloven om opdrachten mis te lopen. Maar ik ben het helemaal met Nicolle eens: nu ben ik er steeds voor de volle 100%! Bovendien ken ik niemand die ondernemer is geworden om zich eens lekker de blubber te werken 🙂
Dit zijn nou de praktijkverhalen die ik graag hoor, Lotty! Wat leuk om te lezen hoe jij het succesvol hebt aangepakt en hoe je dat juist productiever en gelukkiger heeft gemaakt.
Het kan inderdaad, maar dan is het wel noodzakelijk dat je zelf volledig achter die beslissing staat. Anders durf je het niet écht te doen en ga je toch mails lezen enzo en sommige klussen wel doen.
De aanname is vaak dat klanten het niet zullen pikken en je dan direct laten vallen voor een ander. Maar een bijzonder fijne, professionele samenwerking wil je echt niet zomaar inwisselen. Vaak blijkt dat jou meer gegund wordt dan je denkt en dat ook klanten flexibel kunnen zijn.
“Het lijkt wel alsof werk het enige betekeniscriterium is geworden.” http://t.co/PBYW44JvYv via @sonjavanvuren
Ik zie het een beetje als People, Planet, Profit, maar dan in de privé sfeer. People (gezin) Planet ( mijn werk / omgeving) Profit wat verdien ik ermee. Nu heb ik die drie p’s aardig in balans . Soms heb ik het werk technisch te druk en dan moet de rem erop.
De grote vakantie pak ik mijn rust en gaat alles uit. Zal ik dan wat missen?, nee want dan gaat privé voor dat is voor mij belangrijker. Stiekem pas ik die p’s ook toe in mijn werk, niet doorvertellen 😉
Wat vat je mooi samen hoe het voor jou goed werkt, Martin!
RT @TessaWiegerinck: “Wat is waardevoller: 6 weken vrij of het BBP?” + mooie reacties! #kommaarop van @sonjavanvuren http://t.co/P2ksD4Q1HN
Werken om te leven of leven om te werken? “Wat is waardevoller: 6 weken vrij of het BBP?” ~ http://t.co/eN7AAA8efl ~ @sonjavanvuren
Tijd of geld? RT @sonjavanvuren: Er gebeurt iets wonderlijks naarmate we steeds rijker worden… http://t.co/4bO9voOhda – #kommaarop blog