Vertrouwen hebben? Dat is niet zo makkelijk…

Het is een leuk echtpaar, waar ik mee sta te praten. Herkenbaar ‘gemiddeld’, zouden we misschien zeggen. Getrouwd, kooprijtjeshuis, 2 puberende kinderen. Hij werkt full- en zij parttime. Op een gegeven moment fietst hun oudste zoon van veertien voorbij. Hij zwaait enthousiast. En zo komt het gesprek ineens terecht op het liefdesleven van deze jongeman.

“Wij gaan er graag ’s avonds met z’n tweeën op uit,” vertelt moeder

“Nu ze wat ouder zijn, kan dat lekker nog vaker en heb je geen oppas meer nodig.” Vader knikt instemmend en voegt er lachend aan toe: “Zeker niet nu hij een vriendin heeft.”

Zijn vrouw roept: “Oh ja, ja! Zó leuk joh. He-le-maal gek is ie van d’r. En ik zie je kijken, maar nee hoor, we vertrouwen hem volledig en laten ze met een gerust hart alleen achter.”

Ja, ik keek er even van op, inderdaad. Maar ik heb dan ook geen kinderen. Weet ik veel. Het was meer dat ik getriggerd werd door ‘volledig vertrouwen’.

Vertrouw jij jezelf áltijd?

En over wat voor soort vertrouwen hebben we het dan? Van de cognitieve versie kun je lang niet altijd op aan. Zeker niet in de pubertijd. Of tijdens een midlife crisis. Of in de overgang.

Vertrouwen is vaker dan we willen toegeven situationeel en levensfase gebonden

In alle rust en met een kalm hoofd veroordelen we misstappen van anderen. Hoe kún je dat nou doen?! Whatever ‘dat’ may be. Ben Tiggelaar verwoordt het kort en treffend:

“Wij mensen hebben een ingebouwd probleempje, een weeffoutje: we zeggen het één en doen het ander. We willen iets, maar vertonen gedrag wat ons niet bij dat doel brengt.”

We zijn niet altijd te vertrouwen. Logisch dus, dat we ons er regelmatig over opwinden. Het is een fenomeen dat zich in ieder hoekje en gaatje van het leven naar binnen wringt.

Van simpele huiselijke aangelegenheden t/m intensieve werktrajecten… Er zit altijd wel ergens een (hormonale) kier.

Gelukkig zijn er ook zat beloftes die we moeiteloos wél nakomen

Weet je wat ik denk? Dat wat we wel betrouwbaar waarmaken, resoneert met onze diepste overtuigingen en gevoelens.

Ben je bezig met een huiselijk of zakelijk project en komt ‘de andere partij’ zijn of haar beloftes niet vaak genoeg na? Of laat je zelf de nodige steken vallen?

Dan betekent dat niet direct dat die ander onbetrouwbaar is of dat jij dat bent. Waarschijnlijker is, dat wat je samen wilt ondernemen, niet past bij wat ieder kan en ten diepste wil.

Vertrouwen heeft natuurlijk nog veel meer aspecten

• Kun je een geheim bewaren?
• Zijn je verhalen consistent?
• Zeg je iets te kunnen wat je eigenlijk niet kan om een nieuwe klant te overtuigen?
• Hoe vaak doe je je anders voor dan je in werkelijkheid bent?
• Wat gebeurt er als je een paar wijntjes op hebt?
• Hoe zit het met ‘leugentjes om bestwil’?

Zo makkelijk is dat vertrouwen niet

Het is geen statisch en stabiel gegeven. Er is van alles dat er invloed op heeft.

• De tijd, locatie en het jaargetijde.
• Wat je er vlak voor hebt meegemaakt, waar je daarna nog naartoe moet en andere betrokkenen.
• Ben je uitgerust of moe, gestresst of kalm.
• Gaat het om een (verwachte) lange termijn relatie of is het een kortstondig contact waar je niet zoveel om geeft?

En dan hebben we het nog niet eens over van alles wat je altijd meedraagt. Je verleden, hormoonhuishouding, genen en (onbewuste) overtuigingen, verwachtingen, verlangens…

Nou ja, de lijst is onderhand eindeloos en (interacteert) uiterst complex.

Hoe kun je van tevoren weten hoe zo’n dynamisch gevarieerde cocktail uitwerkt?

Dat weet je niet. Wat je wel kunt weten, is wat jij zelf het állerbelangrijkst vindt. Als dat niet past bij de situatie waarin je verkeert of het doel wat je zegt na te streven, dan geef je onbetrouwbaarheid de ruimte.

Langdurig trouw blijven aan iets waar je eigenlijk niet in gelooft, is tenslotte onmogelijk. Maar als je leeft vanuit diep gevoelde overtuigingen, dan wil je het leven dat je nú leidt. En dat geeft… vertrouwen.

Het blijft echter ‘work in progress’. Ook vertrouwen is net als een spier. Zonder beoefening, verslapping. Het vraagt om actief en duurzaam waarmaken. Steeds weer.

Uiteindelijk is storydoing belangrijker dan storytelling, altijd
.